Tuesday, September 14, 2010

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΡΟΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ «ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ» Π.Χ. Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΙΑΣ ΘΕΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΕΝΑ ΔΙΑΖΥΓΙΟ, ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ Η ΘΑΝΑΤΟΣ.
Κυρίως σε τέτοιες πράξεις έρχονται έντονα αισθήματα ενοχής και αυτοτιμωρίας.
Έτσι λοιπόν ο ασθενής διερωτάται κενά νοημάτων όπως «αν δεν έκανα εκείνα τι θα γινόταν;». Βλέπουμε ξαφνικά και για μεγάλο διάστημα μια αναστολή της δραστηριότητας της εγκεφαλικής λογικής την στιγμή εκείνη που ο ασθενής την χρειάζεται. Δηλαδή ο εγκέφαλος με όλους τους μηχανισμούς αμύνης την εγκαταλείπει στην εμμονή κάποιων ιδεών και φράσεων που το φθείρουν και την καταλήγουν σε μια ατελείωτη κατάθλιψη.
Υπάρχει και η εκδοχή του Αριστοτέλη ο οποίος πίστευε ότι όλοι οι άνθρωποι που απέδωσαν κάτι μεγάλο στην πολιτική, τέχνη, φιλοσοφία, άντλησαν πρώτα δυνάμεις από μια επίθεση κατάθλιψης που δέχτηκαν.
Βλέπουμε ότι και αυτή η εκδοχή έχει μια βάση που και σήμερα συζητάται ακόμα από τους ψυχολόγους της εξέλιξης. Την βρίσκουμε τακτικά και στις σημερινές πρακτικές εφαρμογές των αναπτυξιολόγων, ψυχολόγων να την εφαρμόζουν με επιτυχία.

No response to “Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ”

Leave a reply

Δημοφιλή άρθρα