ΤΟ ΒΑΡΥ ΦΟΡΤΙΟ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΑΤΟΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΓΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ «ΒΑΡΟΣ» ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ.

Τα τελευταία χρόνια ψυχίατροι και ασθενείς αρχίζουν πιο συγκεκριμένα να φροντίζουν για αυτό το θέμα.
Δεν είναι μόνο η κατάθλιψη που δημιουργεί ένα κοινωνικό βάρος για τον ασθενή με την συμπτωματολογία της και με την κοινωνική της επιρροή που έχει.
Πέρα από αυτό πολύ πιο βαρύ για ορισμένες κοινωνικές ομάδες είναι το στίγμα της κατάθλιψης τόσο για τον ασθενή όσο και για τους γύρω από αυτόν.
Με έρευνες που έχουνε γίνει και με ερωτηματολόγια που έχουν συμπληρωθεί φαίνεται ότι η υπόθεση του «στίγματος» του άρρωστου από κατάθλιψη ανθρώπου δεν έχει ξεπεραστεί. Θεωρείται ένα πολύ μεγάλο «χάντικαπ» και για αυτόν και για τους τριγύρω του και δεν έχει βρεθεί οργανωμένη μέθοδος προκειμένου να ξεπεραστεί έτσι ώστε να μην εμποδίζει την θεραπεία.
Ακόμα και για χώρες προηγμένες που σχεδόν κάθε δεύτερος έχει κατάθλιψη τουλάχιστον μεταξύ του ανδρικού φύλου γίνεται τεράστια προσπάθεια να κρυφτεί αυτό έτσι που να δημιουργήσει σε γιατρούς και ψυχοθεραπευτές μεγάλα προβλήματα σε ότι αφορά την αγωγή και εν γένει την περίθαλψη των ασθενών.
Είναι απόλυτα αναγκαίο ο ασθενής που έχει το πρόβλημα του όχι φυσικά να το διαδίδει αλλά οπωσδήποτε να το αντιμετωπίζει και να επιβάλει την κοινωνία να δεχθεί αυτήν την κατάσταση.
Δεν είναι τίποτα διαφορετικό όπως π.χ. ο διαβήτης ο οποίος πάλι για πολύ καιρό υπήρξε ένα στίγμα σαν αρρώστια όπου χρειάζεται ο ασθενής ινσουλίνη.
Στην προκειμένη περίπτωση το μυαλό ενός καταθλιπτικού χρειάζεται σεροτονίνη.
Οργανικά δεν υπάρχει καμία διαφορά.

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

ΑΥΞΗΜΕΝΟΣ ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ. Η ΓΑΛΛΙΑ ΜΙΑ ΑΚΡΩΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΧΩΡΑ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΕΣ ΑΡΧΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΘΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΤΑΣΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ.
Στα εργοστάσια της Ρενό τον τελευταίο καιρό και στις εργασιακές θέσεις της Telefrance εμφανίζεται αυξημένη αυτοκτονικότητα μεταξύ των εργατών. Τα αίτια αυτής της αυξημένης τάσης αποδίδονται στην νέα εργασιακή δομή που έχουν αποκτήσει αυτές οι εταιρείες. Οι συνεχές αλλαγές μεταξύ του προσωπικού, οι μεταθέσεις καθώς επίσης και η αλλαγή του αντικειμένου εργασίας, μα κυρίως η απαίτηση για περισσότερη παραγωγή με τα ίδια λεφτά εξωθεί τους εργαζόμενους σε απόγνωση. Η απόγνωση αυτή συνδεόμενη και με το γενικευμένο καταθλιπτικό κλίμα που επικρατεί αυτή την στιγμή στην Γαλλία οδηγεί για πρώτη φορά τους Γάλλους, έναν λαό ο οποίος έχει ροπή σε ευδαιμονία, χαρά και καλοπέραση σε αυξημένη τάση αυτοκτονιών. Υπολογίζεται το ότι ανά 100.000 περίπου 20 άτομα αυτοκτονούν κατά έτος. Πρόκειται για μια αναλογία ιδιαίτερα σκληρή για μια τέτοια χώρα. Για εμάς τους Έλληνες πρέπει να είναι αυτό ένα παράδειγμα και να σκύψουμε στο πρόβλημα με μεγαλύτερη έρευνα και προσπάθεια και να δούμε τα καθ΄ ημάς διότι είναι κάτι που αποτελεί έναν κίνδυνο κοινωνικό για την Ελλάδα λόγω του ότι ο μεσογειακός τρόπος ζωής των Γάλλων είναι σχεδόν παρόμοιος με τον δικό μας.

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΙ

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΡΟΤΑΦΙΚΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ.
Δηλαδή βλέπουμε τον ασθενή πριν κατά την διάρκεια ή και μετά από μια κρίση να μετακινείται αργά να λαμβάνει μια συγκεκριμένη θέση σώματος όπου ουσιαστικά είναι «παρών απών». Σε αυτές τις περιπτώσεις πρόκειται για διαταραχές του κροταφικού λοβού οι οποίες εμφανίζουν μια «μάσκα» επιληπτικής συμπτωματολογίας έτσι μπερδεύουν πολύ την κλινική εικόνα και κανένας νομίζει ότι έχει να κάνει με βαριά καταθλιπτικούς ασθενείς ενώ στην ουσία πρόκειται για επιληπτικούς αυτοματισμούς. Μια πλήρης κινητοποίηση της όλης διαγνωστικής νευρολογικής γκάμας μεταξύ των άλλων μαγνητική τομογραφία και το 24ωρο ΗΕΓ που είναι απαραίτητα προκειμένου να διασωθούν οι ασθενείς αυτοί από την λάθος διάγνωση και τις συνέπειές της.

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΡΟΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ «ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ» Π.Χ. Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΙΑΣ ΘΕΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΕΝΑ ΔΙΑΖΥΓΙΟ, ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ Η ΘΑΝΑΤΟΣ.
Κυρίως σε τέτοιες πράξεις έρχονται έντονα αισθήματα ενοχής και αυτοτιμωρίας.
Έτσι λοιπόν ο ασθενής διερωτάται κενά νοημάτων όπως «αν δεν έκανα εκείνα τι θα γινόταν;». Βλέπουμε ξαφνικά και για μεγάλο διάστημα μια αναστολή της δραστηριότητας της εγκεφαλικής λογικής την στιγμή εκείνη που ο ασθενής την χρειάζεται. Δηλαδή ο εγκέφαλος με όλους τους μηχανισμούς αμύνης την εγκαταλείπει στην εμμονή κάποιων ιδεών και φράσεων που το φθείρουν και την καταλήγουν σε μια ατελείωτη κατάθλιψη.
Υπάρχει και η εκδοχή του Αριστοτέλη ο οποίος πίστευε ότι όλοι οι άνθρωποι που απέδωσαν κάτι μεγάλο στην πολιτική, τέχνη, φιλοσοφία, άντλησαν πρώτα δυνάμεις από μια επίθεση κατάθλιψης που δέχτηκαν.
Βλέπουμε ότι και αυτή η εκδοχή έχει μια βάση που και σήμερα συζητάται ακόμα από τους ψυχολόγους της εξέλιξης. Την βρίσκουμε τακτικά και στις σημερινές πρακτικές εφαρμογές των αναπτυξιολόγων, ψυχολόγων να την εφαρμόζουν με επιτυχία.

Η ΘΕΙΟΡΙΔΑΖΙΝΗ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ

Η ΘΕΙΟΡΙΔΑΖΙΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΝΕΥΡΟΛΗΠΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ Η ΥΔΡΟΧΛΩΡΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗ ΣΤΙΣ ΨΥΧΩΣΕΙΣ.
Η ελαφρά κατασταλτική της δράση έχει όμως μια ουσιαστική θεραπευτική εμβέλεια και στις καταθλίψεις.
Ιδιαίτερα σε αυτές που συνδυάζουν μια ψυχική εγρήγορση με χρόνιο ερεθισμό, ιδέες φτώχειας και αυτοκαταστροφής.
Για τις καταθλίψεις αυτού του τύπου η θειοριδαζίνη σε πολύ μικρές δόσεις συνδυάζεται πολύ καλά με όλα τα φάρμακα και ο θεράπων γιατρός μπορεί με μικρές αυξομειώσεις στις δόσεις της να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Γενικά είναι ένα φάρμακο υψηλής εμβέλειας, διαχρονικής αξίας, καλής συνδυαστικής κατάστασης και χρήσιμο ακόμη για θεραπεία.

ΠΟΝΟΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΑ ΕΠΩΔΥΝΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΝΑΤΟΜΙΚΕΣ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΛΟΙΜΩΞΗΣ, ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ Κ.Λ.Π.
Υπάρχουν όμως και μάλιστα αρκετά τακτικά τα λεγόμενα άτυπα σύνδρομα πόνου προσώπου τα οποία δεν οφείλονται σε καμία από τις παραπάνω αιτίες ή σε άλλα εμφανή οργανικά αίτια.
Όταν σε αυτές τις περιπτώσεις διαπιστωθεί ότι ο ασθενής και περισσότερο οι γυναίκες παρά άντρες παρουσιάζει ταυτόχρονα μια δυσθυμία αναφερόμαστε τότε σε ένα άτυπο άλγος προσώπου που έχει σαν βάση του αυτή την καταθλιπτική δυσθυμία.
Βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις επειδή η διάγνωση τίθεται «εξ απαγωγής» πρέπει να είναι πάντοτε κάτω από το καθεστώς της αμφιβολίας και της επανεξέτασης.
Ένα στοιχείο υπέρ της διάγνωσης είναι η υποχώρηση των ενοχλήσεων στην αντικαταθλιπτική αγωγή.

ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΠΟΛΛΕΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΦΩΤΑΨΙΕΣ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ.
Παρόλα αυτά σε ασθενείς με ΣΚΠ που έχουν περίπου τον ίδιο βαθμό διαταραχών της όρασης εντυπωσιάζει το γεγονός ότι αυτοί που βλέπουν γκρίζα είναι περισσότερο καταθλιπτικοί από τους άλλους με την ίδια συμπτωματολογία χωρίς όμως αυτό το πρόβλημα.
Στην περίπτωση της ΣΚΠ που έχουμε μια γενικευμένη εγκεφαλική δυσλειτουργία τόσο λοιμώδους αιτιολογίας (ΣΚΠ) όσο και λόγω της κατάθλιψης η διαφορά πιστοποίησης βιώματος του γκρίζου ή καλύτερα η αδυναμία διαχωρισμού άσπρου – μαύρου αποτελεί ένα επιπλέον στοιχείο μιας καταθλιπτικής προδιάθεσης.