ΠΩΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ;

ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΠΛΕΟΝ ΌΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΤΕΤΟΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ. 

Ιδιαίτερα αν αυτή αυξάνεται, είναι καταθλιπτικού χαρακτήρα, π.χ. όταν εμφανίζονται μετά από έντονο στρες, απώλεια αγαπημένου προσώπου, μετοίκηση, καταστάσεις φτώχειας,  είναι δυνατόν να οδηγούν το άτομο, που έχει τέτοιο χαρακτήρα και παράλληλα μια έφεση στην ψυχανάλυση, σε ένα έντονο περιβάλλον και καταθλιπτικό περίγυρο, το οποίο «δηλητηριάζει» την ψυχή του. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει ο ασθενής να καταφεύγει γρήγορα σε ψυχιατρική εκτίμηση και ασφαλώς σε ενδεδειγμένη θεραπεία, τόσο φαρμακευτικού όσο και ψυχιατρικού τύπου, προκειμένου να υποφέρει αυτές τις καταστάσεις. Η συμβολή κάποιου ειδικού σε αυτό το σημείο είναι περισσότερο απαραίτητη, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε κατάσταση εγρήγορσης. Ο ασθενής που πάσχει, έχει αδυναμία των πραγμάτων στην «ορθή τους γωνία».

OIKONOMIKH ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ «ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ» ΚATAΘΛΙΨΗ

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΈΦΕΡΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΠΟΤΕ ΉΤΑΝ ΤΟΥ «ΣΥΡΜΟΥ».   

Πρόκειται για την «αναγκαστική» κατάθλιψη. Με τον όρο αυτό Αυστριακοί ψυχίατροι, πριν από εκατό περίπου χρόνια, χαρακτήριζαν  την εμφάνιση μιας έντονης κατάθλιψης, ιδιαίτερα σε άτομα με ιδεοληψίες ή ψυχαναγκασμούς ή με έντονη ψυχαναγκαστική ιδιότητα. Ο συγκερασμός των δυο καταστάσεων έφερε στην επιφάνεια μια μορφή μελαγχολίας που χαρακτηριζόταν από τα  επιμέρους σημεία των δυο παραμέτρων. Σε αυτές τις περιπτώσεις είχε γίνει δικαίως παραδεκτό ότι η στιγμιαία χρονικά εμφάνιση της κρίσης «προλάβαινε» αυτά τα άτομα ψυχικά απροετοίμαστα, έτσι ώστε να επιδεινώνει και το προσωρινό τους πρόβλημα, δηλαδή των ιδεοψυχαναγκασμών και τις ιδεοληψίες, όπως και να αναπτύσσεται στο χαρακτήρα τους και μια καταθλιπτική συνδρομή. Είναι μια κλινική εικόνα που σε όλες τις καταστάσεις η κρίση προσβάλλει έντονα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Το ιατρικό «μυστικό» σε αυτές τις καταστάσεις είναι η έγκυρη εντόπιση της και η άμεση θεραπεία της. Σε αυτούς τους ασθενείς δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοείται κανένας παθογνωμονικός έλεγχος, γιατί κατά κανόνα αυτά τα άτομα εμφανίζουν και οργανικές παθήσεις.

O ΚΕΡΤ ΣΝΑΪNTΕΡ ΚΑΙ Η «ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ» ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΑ

Ο ΚΕΡΤ ΣΝΑΪΝΤΕΡ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΝΕΥΡΟΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ  ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΈΒΑΛΕ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΌΡΟ «ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΑ».

Έτσι λοιπόν, έβαλε περίπου δέκα κατηγορίες διαφόρων μορφών ψυχοπαθειών από τις οποίες η πλέον χαρακτηριστική και η πιο συστηματική είναι η λεγόμενη «ανασφαλής», «αναγκαστική» ψυχοθεραπεία. Οι ψυχοπαθείς που «επωμίζονται» αυτό το ρόλο χαρακτηρίζονται σαν παθολογικές προσωπικότητες, οι οποίες εμφανίζουν μια πολύ μεγάλη εσωτερική ανησυχία και ανεπάρκεια, την οποία προσπαθούν να την «καλύψουν» με ψυχαναγκαστική τάση για έντονη τάξη και ακρίβεια. Σε αυτή την περίπτωση, η μια παθολογική μορφή της όλης προσωπικότητας, που κυρίως χαρακτηρίζεται από διάφορες ιδεοληψίες και ψυχαναγκασμούς, η ανασφαλής ψυχαναγκαστική προσωπικότητα, αποτελούσε ένα μέρος μια κατάταξης και δεν επεκτεινόταν ποτέ σε μεγαλύτερη ανάλυση, ότι αφορά τις ψυχιατρικές προεκτάσεις. Βέβαια, ο ανασφαλής, ψυχαναγκαστικός ψυχοπαθής κατά το Σνάϊντερ έχει μια τάση προς κατάθλιψη λόγω της συνεχούς σύγκρουσης του περιβάλλοντος με τα ανεξήγητα γεγονότα σε σχέση με την ιδεοληψία του.

Ο KATAΘΛΙΠΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΝΙΩΘΕΙ ΈΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ  ΣΤΙΣ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΥΤΟ. 

Κυρίως ένα τέτοιο «μίγμα» συμβαίνει σε «ασθενείς» χαρακτήρες, οι οποίοι έχουν μια έντονη τάση σε ιδεοψυχαναγκασμούς και ιδεοληψίες. Ακόμα και σε ελαφριές μορφές είναι δυνατόν αυτοί οι ιδεοψυχαναγκασμοί και οι ιδεοληψίες με την επήρεια των «καταθλιπτικών» επιρροών να αυξάνονται και να οδηγούμαστε σε ένα γνήσιο ψυχαναγκαστικό σύνδρομο, το οποίο είναι «παντρεμένο» με την κατάθλιψη και έτσι τα δυο μαζί να δημιουργούν την κλινική εικόνα. Στις μέρες μας που υπάρχει μια έντονη κρίση, είναι δυνατόν αυτό να αυξάνεται τακτικά και να δημιουργήσει κοινωνικά  προβλήματα για την ανάπτυξη και για τη ζωή.

Ο ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΑΚΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ Ή ΙΔΕΟΛΗΨΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ.

Τα δυο αυτά στοιχεία επηρεάζονται μεταξύ τους πάρα πολύ τακτικά και εμφανίζουν συστηματικά έναν καινούργιο τόπο, ο οποίος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και συμπτώματα, τα οποία μπορούν να προσδιορίσουν όλη την κλινική εικόνα. Ο συνδυασμός αυτός των δυο καταστάσεων, του ιδεοψυχαναγκασμού και της κατάθλιψης, είναι μια άλλη διαδικασία ανάλογης της μελαγχολίας, που έχει τόσο μηχανικά, όσο και περιβαλλοντολογικά αίτια. Δηλαδή, από τη μια μεριά παίζει όντως μεγάλο ρόλο η  προσωπικότητα και η προδιάθεση του ατόμου. Υπάρχει, όμως, και ταυτόχρονα η επιρροή των εξωτερικών και περιβαλλοντολογικών παραγόντων που σε αυτή την περίπτωση έχει επίσης μια αρκετή εμφανή συνεισφορά. Πάντως, όταν κυριαρχούν η κατάθλιψη και ο ψυχαναγκασμός, τότε περιμένουμε περισσότερο όσο τίποτε άλλο στην ψυχιατρική ένα οργανικό υπόβαθρο.