Η ΈΝΝΟΙΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ» ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ

Η ΈΝΝΟΙΑ ΤΗΣ «ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ» ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΓΓΡΟ ΝΕΥΡΟΛΟΓΟ ΜΟΥΛΑ ΝΤΟΝΘ.

Ήταν ένας όρος που τότε έβαζε τον πρώτο «λίθο» για μια επιστημονική ανάλυση των ψυχαναγκασμών, τόσο σαν ψυχιατρικά συμπτώματα, όσο και σαν «στοιχεία»  κάποιας προσωπικότητας. Ο νευρολόγος αυτός επιχειρούσε με αυτό να  «βάλει» σε μια ορολογία ψυχικές καταστάσεις που εμφανίζονταν με την έννοια του ψυχαναγκασμού ή των ιδεοληψιών. Επίσης, προσπαθούσε με την έννοια του αναγκασμού να δώσει μια λύση, σε ότι αφορούσε την ερμηνεία του όρου, την έννοια του ψυχαναγκασμού και ιδιαίτερα αυτών που συνδυάζονται με  υπερκινητικότητα και εναλλασσόμενη αναστολή. Σε αυτούς τους όρους μέσα συμπεριλάμβανε διάφορες καταστάσεις, όπως ηχολαλία, κοπρολαλία, παραφιλίες κ.α.. Δεν έγινε ευρέως αποδεκτός, αλλά οπωσδήποτε χρησίμευε σαν αφετηρία, προκειμένου να εξηγούνται αυτά που αφορούσαν την παράμετρο του ψυχαναγκασμού.