ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΤΑΚΤΙΚΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΥΠΝΟΣ

ΟΙ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΒΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΟΥΣ.
ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΕ ΕΝΑ ΧΩΡΙΣΜΟ, ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ Η ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ, ΛΟΓΩ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΝ ΚΑΛΑ.
Ξυπνούν στην μέση της νύχτας, δεν μπορούν να «ξαναπιάσουν» τον ύπνο τους κ.λ.π.
Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Ο ύπνος τρέχει μέσα στον οργανισμό σε 4 φάσεις εναλλασσόμενες από το πρωί μέχρι το βράδυ όπως ορίζει ο βιορυθμός της ζωής. Η κατάθλιψη είναι αυτή που του δημιουργεί διαταραχές σε ότι αφορά τα συναισθηματικά κέντρα και την μνήμη κατά την διάρκεια κυρίως του ύπνου και διαταράσσει αυτές τις φάσεις.
Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια το δυνατόν γρηγορότερο πρέπει να δοθεί μια αγωγή χωρίς ο κάθε ενδιαφερόμενος να έχει το πρόσθετο άγχος μήπως γίνει εξαρτώμενος από αυτήν την αγωγή.
Σίγουρα ο οργανισμός το χρειάζεται και ο ύπνος πρέπει να διορθωθεί και με το που διορθωθεί θα λυθούνε πάρα πολλά προβλήματα ίσως και αυτό της κατάθλιψης.

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΚΑΙ ΤΥΧΟΝ ΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ.
Δεν είναι εύκολη δουλειά να βρεις την διασύνδεση μεταξύ κατάθλιψης και γενετικής διότι παίζουνε ρόλο πάρα πολλοί παράγοντες και ακριβώς σε ότι αφορά και την κλινική μορφή της κατάθλιψης δεν είναι ακόμη τελεσίδικα όλα γνωστά.
Παρόλα αυτά έρευνες που έγιναν τον τελευταίο καιρό από την πανεπιστημιακή κλινική του Μονάχου κατέδειξαν ότι υπάρχει κάποια διασύνδεση μεταξύ των νευρομεταφορών της σεροτονίνης και της δραστηριότητας της αμυγδαλής.
Έχει βρεθεί ότι η δυσλειτουργία στην εν λόγω περιοχή είναι υπεύθυνη για τον κληρονομικό χαρακτήρα της κατάθλιψης.

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΔΑΡΒΙΝΟΥ

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΚΡΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ.
Η όλη ανάπτυξη της όμως έρχεται σε σύγκρουση με την κλινική μορφή εμφάνισης σε ότι αφορά την εξέλιξη της κατάθλιψης.
Παρατηρούμε τακτικά ότι μια κληρονομική προδιάθεση για κατάθλιψη οδηγεί τους ανθρώπους, μεταξύ των άλλων, να χάνουν οποιαδήποτε διάθεση για φαγητό, κοινωνική επαφή, σεξ και κατά κύριο λόγο για αναπαραγωγή, ενώ σκέπτονται τακτικά αυτοκτονικά και να δώσουν ένα τέλος στην ζωή τους.
Δηλαδή μια συμπεριφορά απόλυτα «αντιεξελικτική». Ακριβώς λοιπόν μελετώντας με την Δαρβίνειο σκέψη αυτή την ιστορία, φτάνουμε να διερωτώμαστε γιατί να συμβαίνει. Είναι λάθος η θεωρία του Δαρβίνου ή πρόκειται για μια άλλη εξέλιξη η οποία πρέπει να δημιουργηθεί προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια κατάσταση που θα επιβάλλει την συνέχιση της ζωής, Όπως λοιπόν ακριβώς έχουμε τις περιπτώσεις που παρουσιάζεται πυρετός προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια λοίμωξη ίσως έτσι ακριβώς εμφανίζεται και η κατάθλιψη για να προετοιμάσει τον άνθρωπο και να τον ισχυροποιήσει κατά το «νιτσεϊκό» ότι δεν σκοτώνει δυναμώνει μετά από ένα τραυματικό βίωμα. Το οποίο βέβαια είναι σκληρό αλλά αντιμετωπίσιμο.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΟ ΣΤΡΕΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΜΙΑ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΕΣ.
Παρατηρώντας ευρήματα που γίνανε σε αυτοψίες εγκεφάλων αυτοχείρων βρέθηκε να υπάρχουν αυξημένες αλλοιώσεις στον ιππόκαμπο και μάλιστα με χρόνια διαταραχή του λεγόμενου άξονα του στρες.
Αναθεωρώντας συμπεριφορές των αυτοχείρων καθώς επίσης και βιογραφικά κομμάτια από την νεαρή τους ηλικία, την διαπαιδαγώγηση τους, φίλους, δασκάλους ή και συμπεριφορά τον γονιών καθώς επίσης και του περιβάλλοντος προς αυτά βλέπουμε ότι ακριβώς το διαρκές στρες φέρνει μια αλλοίωση στον εγκέφαλο που αρχίζει σαν οργανική αιτία με μια τραυματική διάθεση και ανικανότητα για οποιοδήποτε προγραμματισμό.
Οι καταθλιπτικοί λόγω αυτών των ιδιοτήτων κοιμούνται άσχημα, ξυπνάνε το πρωί, δεν μπορούνε να αντιμετωπίσουνε τις πιέσεις της καθημερινότητας και μερικές φορές φτάνουν και στην αυτοκτονικότητα.
Γενικά η κατάθλιψη, οργανικά εξελισσόμενη είναι μια αναισθησιοποίηση της ψυχής και πάρα πολλοί ασθενείς για αυτόν τον λόγο δεν θέλουν να κάνουν τίποτε, δεν θέλουν να σκέφτονται, δεν θέλουν να αισθάνονται, να μην λαμβάνουν τίποτα υπόψη τους απλώς να υπάρχουν μέχρι να έρθει ο από μηχανής θεός να τους δώσει την λύση για το υφιστάμενο πρόβλημα.
Όταν αυτό δεν συμβαίνει εξελίσσεται η αυτοκτονικότητα.

ΣΙΔΗΡΟΠΕΝΙΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ
Εάν έχει δει κανένας μια φορά σιδηροπενική αναιμία σε ασθενή σαν γιατρός δεν την ξεχνάει ποτέ. Παραμένει και είναι πανομοιότυπη κλινική εικόνα. Αντίθετα η κατάθλιψη έχει τόσες μορφές όσοι είναι και οι άνθρωποι. Το να δεις μια κατάθλιψη σε μια μορφή και να κάνεις εκ γενίκευση όλων είναι λάθος.
Κάθε άνθρωπος που έχει κατάθλιψη έχει και την δική του μορφή αναλογικά με τον χαρακτήρα του.

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ

ΟΣΟΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΟΥΝ ΟΤΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΥ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ.
Όποιος ασχολείται συνεχώς με ένα και μοναδικό πρόβλημα και «κολλάει» με αυτό το λάθος το μόνο που καταφέρνει είναι να χειροτερεύει την κατάσταση του.
Η αναμάσηση των ίδιων αρνητικών ιδεών είναι ο χειρότερος τρόπος για απώλεια εγκεφαλικής ενέργειας.
Αυτή η σειρά του παραλόγου και ταυτόχρονα φαύλος κύκλος της σκέψης πρέπει να εκλείψει άμεσα (φάρμακα, ψυχοθεραπεία κ.λ.π.) όχι μόνο για προσωρινή αλλά και μόνιμη θεραπεία.

ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΓΝΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΟΤΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΩ ΠΡΟΤΥΠΩΝ. ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΘΜΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ.
Όσο και αν αυτό φαινομενικά φαίνεται απίθανο είναι όμως σωστό το ότι η κατάθλιψη ανεβαίνει ραγδαία με την συσσώρευση πλούτου που γίνεται και επιδεικνύεται. Ο λόγος είναι ότι ακριβώς αυτά συμβαίνουν σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και ισχύει το «όπως ήρθαν έτσι θα φύγουν».
Η ένταση που δημιουργείται σε όλη την ζωή του ανθρώπου προκειμένου να κατακτήσει αυτά τα υποτιθέμενα πρότυπα πλουτισμού και κατανάλωσης του οδηγεί σε μια τρομερή απομάκρυνση από την εγκεφαλική δραστηριοποίηση άλλων πραγμάτων που φέρνουν πραγματική ικανοποίηση όπως π.χ. οι κοινωνικές επαφές, το σεξ, η δημιουργία, το διάβασμα, η ανακάλυψη και η χαρά της επικοινωνίας.
Η δραματική εξέλιξη που παίρνει όλο αυτό το σύστημα πλέον αναπτύσσεται πέρα από διαστρωματικά σε όλα τα κομμάτια του λαού με αποτέλεσμα να έχουμε πολύ εκτεταμένες καταθλίψεις οι οποίες πλέον αγγίζουν κλινικές μορφές και αυξάνουν την τάση των αυτοκτονιών.
Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στις πλούσιες χώρες μένουν ανικανοποίητοι και νοιώθουν χαμένοι μέσα στις ποσοτικές ανάγκες που αναζητούν σε μια μορφή ζωής που την κυριαρχεί ο καταναλωτισμός.
Απαιτείται μια πολύ διαφορετική ψυχολογία που δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τον άρρωστο καπιταλισμό που ζούμε σήμερα. Το παν είναι να είσαι και όχι να έχεις.